رهبران آخر غذا می‌ خورند

افتخارم این است که در پی تفکری هستم که سال ها پیش چنین اصول انسانی را اجرا کرده است
نامه 45 نهلج البلاغه
“من نفس خود را با پرهيزكارى مى پرورانم، تا در روز قيامت كه هراسناك ترين روزهاست در أمان، و در لغزشگاه هاى آن ثابت قدم باشد.
من اگر مى خواستم، مى توانستم از عسل پاك، و از مغز گندم، و بافته هاى ابريشم، براى خود غذا و لباس فراهم آورم، امّا هيهات كه هواى نفس بر من چيره گردد، و حرص و طمع مرا وا دارد كه طعامهاى لذيذ بر گزينم، در حالى كه در «حجاز» يا «يمامه» كسى باشد كه به قرص نانى نرسد، و يا هرگز شكمى سير نخورد، يا من سير بخوابم و پيرامونم شكم هايى كه از گرسنگى به پشت چسبيده، و جگرهاى سوخته وجود داشته باشد، يا چنان باشم كه شاعر گفت: «اين درد تو را بس كه شب را با شكم سير بخوابى و در اطراف تو شكم هايى گرسنه و به پشت چسبيده باشند».
آيا به همين رضايت دهم كه مرا امير المؤمنين عليه السلام خوانند و در تلخى هاى روزگار با مردم شريك نباشم و در سختى هاى زندگى الگوى آنان نگردم؟”

کتابهای انتشارات شما فوق العاده است.

نقد کتاب (نظر شخصی): نگاه نویسنده به مفهوم مدیریت همه جانبه نبوده و در یک محدود کوچکی بیان شده است و به شخصه با تمامی محتوای کتاب اتفاق نظر ندارم و ایرادات علمی را در کتاب می توان مشاهده کرد. درباره ترجمه کتاب هم بسیار روان و شیوا بوده که خانم #الهام_نورانی_پور تلاش فراوانی برای برگردان آن انجام داده اند و قابل ستودنی است.

خوب